ต้นทาง
โดราเอมอนผลิตในโรงงานหุ่นยนต์ในโตเกียวเมื่อวันที่ 3 กันยายน พ.ศ. 2655 (พ.ศ. 2655) แต่เกิดข้อผิดพลาดระหว่างการผลิต ทำให้โดราเอมอนมีคุณสมบัติไม่เหมือนหุ่นยนต์แมวตัวอื่น จะต้องได้รับการอบรมในชั้นเรียนพิเศษที่โรงเรียนวิทยาการหุ่นยนต์ (และได้พบกับเพื่อนๆ จากขบวนการโดราเอมอนที่นั่น) จนกระทั่งวันหนึ่งในงาน “Robot Audition” ซึ่งเป็นงานแสดงความสามารถของหุ่นยนต์ที่ได้รับการฝึกฝนมาแล้ว ด้วยความซุกซนของเซวาจิตอนเด็กๆ เขาจึงกดปุ่มซื้อโดราเอมอนไว้ที่บ้าน ส่งผลให้โดราเอมอนมาอาศัยอยู่ที่บ้านของเซวาจิ ในฐานะหุ่นยนต์ดูแลเด็ก แต่ในเวอร์ชั่นดั้งเดิมแตกต่างออกไปคือโดราเอมอนถูกขายทอดตลาด เนื่องจากเป็นสินค้าที่ไม่มีคุณภาพ พ่อแม่ของเซวาชิจึงมาซื้อโดราเอมอนให้พาไปที่บ้านด้วย
เดิมทีโดราเอมอนมีสีเหลืองและมีหู แต่ในวันที่ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2665 ขณะที่โดราเอมอนกำลังนอนหลับ หูถูกหนูแทะจนแยกทั้งสองข้างและไม่สามารถซ่อมแซมได้ หลังจากเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล หุ่นยนต์แมวแฟนสาวของโดราเอมอน “โนรามิอาโกะ” (ノラミャー子) ก็มาเยี่ยมเยียน แต่เมื่อพบว่าโดราเอมอนไม่มีหู เหลือแต่หัวกลมๆ โนรามิอาโกะหัวเราะอย่างล้นหลาม เรื่องนี้ทำให้โดราเอมอนเสียใจมาก แต่เขาพยายามที่จะตกลงด้วยการดื่มยาที่เสริมสร้างขวัญกำลังใจ แต่โดราเอมอนทำผิดและลงเอยด้วยการดื่มยาเศร้าแทน ทำให้เขาเศร้ายิ่งกว่าเดิม และร้องไห้ไม่หยุดบนชายหาดเป็นเวลา 3 วัน 3 คืน จนสีลอกออกกลายเป็นสีฟ้าเหมือนที่เราคุ้นเคยกันทุกวันนี้ หลังจากนั้นโดราเอมอนก็กลัวหนูมาก และไม่ค่อยมั่นใจในตนเองในเรื่องความรัก
นอกจากนี้โดราเอมอนยังมีน้องสาวชื่อโดเรมีอีกด้วย ที่จริงแล้วพวกเขาใช้เศษโลหะแบบเดียวกันในการผลิต แต่โดเรมีใช้น้ำมันเจเนอเรชันใหม่ ในขณะที่ผลิตโดราเอมอน ส่วนหนึ่งของชิปหายไป ทำให้เกิดข้อผิดพลาดในการหยิบไอเทมเวทมนตร์บ่อยครั้ง
ข้อมูลเฉพาะของ โดราเอมอน
เป็นความตั้งใจของนักเขียนการ์ตูนที่จะใช้หมายเลข 129.3 สำหรับตัวละครตัวนี้ โดราเอมอนจึงมีส่วนเกี่ยวข้องกับฟิกเกอร์ชุดนี้เป็นอย่างมาก
หนัก 129.3 กิโลกรัม.
ส่วนสูง 129.3 เซนติเมตร (แต่ตอนนั่งเหลือ 100 เซนติเมตร)
สามารถกระโดดได้สูง 129.3 เซนติเมตร (เมื่อเจอหนู)
มีกำลัง 129.3 แรงม้า
วัดเส้นรอบวงศีรษะ รอบหน้าอก และรอบเอว 129.3 เซนติเมตร
การวิ่งปกติ 50 เมตรใช้เวลา 15 วินาที แต่ถ้าเจอหนูก็สามารถวิ่งได้เร็วถึง 129.3 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
วันผลิต ปี 2112 เดือน 9 วันที่ 3 (จัดปฏิทินญี่ปุ่น)
ส่วนประกอบในร่างกาย
เนื่องจากเป็นหุ่นยนต์แมวที่ผลิตขึ้นในอนาคตคือศตวรรษที่ 22 ตามจินตนาการของผู้เขียน ส่วนต่างๆ ของร่างกายโดราเอมอนเต็มไปด้วยเทคโนโลยีขั้นสูง (แต่ส่วนใหญ่จะพัง) ทำให้โดราเอมอนราคาถูกมาก) ซึ่งมีคุณสมบัติดังนี้
ศีรษะ:โดราเอมอนเป็นหุ่นยนต์แมวที่มีชิปคอมพิวเตอร์อยู่ในหัว ทำให้รู้สึกคิดว่าพูดภาษามนุษย์ได้ (ญี่ปุ่น) พูดภาษาแมวได้ แต่ภาษาอื่น ๆ นอกเหนือจากภาษาญี่ปุ่นและภาษาสัตว์อื่น ๆ จะไม่สามารถเข้าใจได้จึงต้องพึ่ง “เยลลี่แปลภาษา” และ “หูฟังภาษาสัตว์” ” แทน. อีกทั้งสมองยังไม่ไวเท่าที่ควร เมื่อคิดเลขยากๆ จึงต้องใช้กระดาษ หรือเครื่องคิดเลขช่วยได้
นอกจากนี้ หัวของโดราเอมอนยังแข็งราวกับก้อนหินอีกด้วย ซึ่งเขาถือเป็นอาวุธลับขั้นสูงสุดของเขา เขาสามารถตีหัวจนประตูพังได้ แล้ววิ่งกระโดดเอาหัวกระแทกถังแก๊ส(ทำจากโลหะผสมพิเศษ) จนถังได้รับความเสียหาย (แต่ตัวเขาเองก็หมดสติไปด้วย)
ใบหน้า:ใบหน้าของโดราเอมอน มีรูปร่างเป็นทรงกลม จมูกสีแดงกลม และมีหนวด 6 อัน มันดูคล้ายกับแมว แต่คนอื่นๆ มักเข้าใจผิดว่าเป็นทานูกิหรือแรคคูน ซึ่งโดราเอมอนไม่พอใจทุกครั้งที่ถูกเรียกเช่นนั้น
ดวงตา:ดวงตาแสงอินฟราเรด มองเห็นได้แม้ในที่มืด (เสียหาย)
จมูก:มีลักษณะเป็นลูกบอลสีแดงคล้ายปลายหาง ได้กลิ่นเร็วกว่ามนุษย์ถึง 20 เท่า แต่ตอนนี้ได้รับความเสียหายแล้ว ดังนั้นจึงสามารถมีกลิ่นหอมได้เท่ากับจมูกมนุษย์เท่านั้น
หนวด:มี 6 เส้น คือ หนวดเรดาร์ สามารถจับวัตถุที่อยู่ห่างไกลได้ แต่อยู่ระหว่างรอการซ่อมแซม
ร่างกาย:ผิวทำจากโลหะผสมชนิดพิเศษที่ทนทานต่อแรงโน้มถ่วง ทำให้ฝุ่นไม่สามารถเกาะเกาะได้ นอกจากนี้ยังมีความทนทานสูง แม้แต่ในอวกาศหรือใต้ทะเลลึกก็ไม่ใช่ปัญหา โดนของเหลวคล้ายกรดสาดก็ไม่ละลาย แต่ก็มีข้อเสียหลายประการเช่นกัน คือ แพ้อากาศร้อน แพ้อากาศหนาว ถึงขั้นเป็นหวัดได้ ถ้าถูกไฟฟ้าช็อต จะเสียหาย และเมื่อกินอะไรเข้าไป ก็จะกลายเป็นพลังงานทั้งหมด
มือ:ทรงกลม สีขาว ไม่มีนิ้ว เลยเล่นด้ายไม่ได้ เล่นได้ เป่ายิ้งฉุบ ได้ ผมไม่ถนัดทำพูลอัพครับ แต่สามารถดูดซับได้ทุกชนิด
ปาก:ปากกว้างกินอะไรก็ได้ มันถูกแปลงเป็นพลังงานปรมาณูโดยมีเครื่องปฏิกรณ์อยู่ในกระเพาะอาหาร ภายในปากมีฟันที่เรียกว่า “เครื่องตัดอาหาร” ซึ่งจะปรากฏเฉพาะเมื่อโดราเอมอนโกรธและต้องยิง แต่ในตอนพิเศษ ใน “ไดโนเสาร์ของโนบิตะ 2549” ฟันของโดราเอมอนถูกถอนออกอย่างชัดเจน
กระดิ่ง:สวมรอบคอและเป็นสีเหลือง เข็มขัดเป็นสีแดง เมื่อสั่นกระดิ่งสามารถเรียกแมวใกล้เคียงมารวมตัวกันได้ มันจะปล่อยคลื่นเสียงพิเศษออกมา แต่ตอนนี้มันใช้งานไม่ได้ ปัจจุบันมีการเปลี่ยนอะไหล่ใหม่เพื่อใช้เป็นกล้องขนาดเล็กแทน
กระเป๋าหน้าท้อง:มันเป็นกระเป๋าสี่มิติ สำหรับจัดเก็บสิ่งของวิเศษ พื้นที่จัดเก็บไม่จำกัด สามารถถอดออกมาทำความสะอาดได้ ระหว่างนั้นให้นำกระเป๋าสี่มิติสำรองไปด้วย หรือที่มักเรียกกันว่า “ถุงสำรอง” ก็ใช้แทน โดยที่กระเป๋าทั้งสองใบมีมิติเชื่อมต่อกัน สิ่งของที่ใส่ในถุงสามารถนำออกจากถุงอื่นได้
เท้า:มันแบนสีขาวและมีพลังต้านทานแรงโน้มถ่วง ส่งผลให้เท้าสูงจากพื้น 3 มิลลิเมตร จึงไม่จำเป็นต้องสวมรองเท้าเพราะไม่มีฝุ่นติดอยู่ที่เท้า เดิมทีเท้าของโดราเอมอนเป็นแบบที่เขาสามารถเดินได้โดยไม่มีเสียง เหมือนกับแมวที่แอบย่องเข้ามา แต่ตอนนี้มันเสียหายแล้ว. ส่งผลให้เวลาเดินมีเสียงจากการเสียดสีกับอากาศ เมื่อขี่จักรยานคุณต้องจับแฮนด์ด้วยปาก และใช้จักรยานเหยียบแทน เพราะขาไม่สามารถเอื้อมถึงได้
หาง:เป็นสวิตช์เปิด-ปิด หากถูกดึง ทุกอย่างจะหยุดทำงาน โดราเอมอนสามารถดึงหางเพื่อปิดตัวเองได้ แต่ไม่สามารถดึงเปิดเองได้ คุณลักษณะนี้ถูกยกเลิกแล้ว
สิ่งที่คุณชอบและเกลียด
สิ่งที่ฉันชอบคือขนมญี่ปุ่นที่เรียกว่าโดรายากิ (แป้งทอด) คุณสามารถกินโดรายากิที่ใหญ่ที่สุดในโลกได้ (ใหญ่เท่ากับห้องของโนบิตะ) ทั้งหมดด้วยคนเพียงคนเดียวและได้รับรางวัลการแข่งขันกินโดรายากิที่เร็วที่สุดในอดีต และแค่ไม่กินโดรายากิติดต่อกัน 3 วัน ฉันก็แทบจะทนไม่ไหวที่จะมีชีวิตอยู่ เหตุผลที่ฉันชอบกินโดรายากิ เพราะว่าในศตวรรษที่ 22 โดราเอมอนได้รับโดรายากิจากแมวตัวน้อย “โนราเนียโกะ” กลายเป็นคนโปรดของเขาตั้งแต่นั้นมา เขาทำทุกอย่างเพื่อให้ได้โดรายากิมา ถ้าได้ยินว่ามีร้านที่ขายโดรายากิลดราคาก็จะรีบไปซื้อทันที ซึ่งจากความชอบจนกลายเป็นที่ชื่นชอบ ทำให้โดราเอมอนให้ความสำคัญกับรสชาติหวานของโดรายากิเป็นอย่างมาก ถึงขนาดทะเลาะกับเจ้าของร้านขนม
หลังจากที่ทางร้านทำโดรายากิที่หวานเกินไป นอกจากโดรายากิแล้ว อาหารที่โดราเอมอนชอบอีกอย่างก็คือโมจิที่เขากินในตอนแรก ที่เพิ่งมาดูโนบิตะในไทม์แมชชีน ตอนที่โดราเอมอนกินเข้าไปเขาบอกว่ามันอร่อยมากจนเขาถึงกับเลียจานตอนที่กินเสร็จ ส่วนสิ่งที่โดราเอมอนเกลียดและกลัวมากที่สุดคือเพราะหนูโดนหูกัดจนหูผิดรูปตอนหลับจึงกลัวแฮมสเตอร์ด้วย เพราะโดราเอมอนถือเป็นสัตว์ตระกูลเดียวกับหนู!!!
(ขอบคุณข้อมูลจากวิกิพีเดีย)
